به گزارش مجله خبری نگار،محققان دانشکده پزشکی گروسمن دانشگاه نیویورک، تیمی از ارائه دهندگان مراقبتهای ویژه و متخصصان پزشکی، یادآوری و تجربیات بیماران بستری شده در بیمارستانهای ایالات متحده و بریتانیا را که تحت احیای قلبی ریوی (CPR) قرار گرفتند، آزمایش کردند.
یک مطالعه مقدماتی فعالیت الکتروانسفالوگرام (EEG) و سطوح اکسیژن مغزی را در طول احیای قلبی جمع آوری کرد و به محققان نگاهی اجمالی به نور محو شدن دهها مغز در حال مرگ داد.
از بین ۵۶۷ بیمار انتخاب شده برای مطالعه، ۲۱۳ بیمار نبض خود را به دست آوردند. از این تعداد، تنها ۵۳ نفر زنده مانده و ترخیص شدند و تنها ۲۸ نفر سالم بودند تا در مصاحبههای بعدی شرکت کنند.
یافتهها نشان میدهند که ایست قلبی تا چه حد میتواند برای یک انسان بی رحم باشد. لحظهای که قلب ریتم ثابت خود را از دست میدهد، فشار خون به شدت کاهش یافته و اجازه میدهد تا دی اکسید کربن و سایر مواد زائد به سطوح سمی برسند و در عین حال اکسیژن گرانبها را از بافتهای تشنه انرژی دریغ کنند. در نتیجه، سلولها یکی یکی از کار افتاده و مدارهای مغزی جزو اولین مدارهایی هستند که از کار میافتند.
در حالی که احیای قلبی میتواند گردش خون کافی برای سیستمهای بدن ایجاد کند تا دوباره ریتم خود را پیدا کنند، فشرده کردن قفسه سینه جایگزین ضعیفی برای عمل پمپاژ قلب است.
بین مطالعات آزمایشگاهی بر روی موشها و مطالعات میدانی بر روی بیماران در حال مرگ، واضح است که مغز میتواند پس از توقف گردش خون کافی، مدت زمان زیادی طول بکشد تا در خاموشی کامل فرو برود.
سام پرنیا (Sam Parnia) متخصص ریه، سالها را صرف بررسی روند مرگ کرده است. او که پژوهشگر اصلی مطالعه است، با تبلت و هدفون در جستجوی علائمی است که هنوز درجاتی از آگاهی در مغز را نشان میدهد.
از ۲۸ مصاحبه شونده، هیچکدام تصاویر ارائه شده روی تبلت را به یاد نیاورده یا گزارشی از شنیدن صداهای روی هدفون نداشتند. با این وجود، این موضوع بدان معنا نیست که مغز آنها خاموش است چراکه تعداد معدودی از بازماندگان سالم خاطراتی از احیای خود مانند فشردگی قفسه سینه، الکترودهای حسگر روی پوست خود و شنیدن صداهایی از پزشکان اطراف را گزارش کرده اند.
نظارت بر زمان واقعی مغز این احتمال را تأیید میکند که علیرغم اختلال در فعالیت قلبی، این احتمال وجود دارد که فعالیت عصبی ادامه داشته باشد، به طوری که ۴۰ درصد از بازماندگان، فعالیتهای الکتروانسفالوگرام نسبتاً طبیعی یا تقریباً طبیعی را تا یک ساعت پس از احیای قلبی داشته اند.
پرنیا در پایان میگوید: اگرچه پزشکان مدتها فکر میکردند که مغز حدود ۱۰ دقیقه پس از توقف تامین اکسیژن توسط قلب، دچار آسیب دائمی میشود، اما مطالعات ما نشان داد که مغز میتواند نشانههایی از بازیابی الکتریکی را برای مدت طولانی در احیای قلبی نشان دهد.
شرح کامل این تحقیق در مجله Resuscitation منتشر شده است.